GUID (Globally Unique Identifier) to 128-bitowy identyfikator służący do jednoznacznej identyfikacji informacji w systemach komputerowych. Zapewnia praktycznie gwarantowaną niepowtarzalność, umożliwiając śledzenie i zarządzanie danymi w środowiskach rozproszonych bez ryzyka kolizji. Identyfikatory GUID są szeroko stosowane w tworzeniu oprogramowania, bazach danych, systemach operacyjnych i innych dziedzinach.
Podstawowym celem identyfikatorów GUID jest zapewnienie globalnej unikalności identyfikatorów. W przeciwieństwie do numerów sekwencyjnych lub innych schematów zarządzanych lokalnie, identyfikatory GUID są generowane przy użyciu algorytmów, które minimalizują prawdopodobieństwo kolizji, nawet jeśli identyfikatory są tworzone w różnych systemach lub organizacjach. Ma to kluczowe znaczenie w przypadku złożonych systemów, w których dane przemieszczają się pomiędzy różnymi komponentami i serwerami.
Struktura identyfikatora GUID składa się z kilku elementów, w tym znacznika czasu, unikalnego identyfikatora hosta i liczb losowych. Połączenie tych elementów zapewnia wysoki stopień wyjątkowości. Identyfikatory GUID są zwykle reprezentowane jako ciąg szesnastkowy oddzielony łącznikami, na przykład xxxxxxx-xxxx-xxxx-xxxx-xxxxxxxxxxxx.
W bazach danych identyfikatory GUID są często używane jako klucze podstawowe tabel. Pozwala to uniknąć problemów związanych z łączeniem danych z różnych źródeł, gdzie zwykłe identyfikatory autoinkrementacji mogą się nakładać. Identyfikatory GUID są również używane w systemach operacyjnych, na przykład do identyfikacji komponentów COM w systemie Windows.
Korzystanie z identyfikatorów GUID upraszcza integrację systemu i wymianę danych, zapewniając globalnie unikalne identyfikatory. Dzięki temu programiści mogą tworzyć bardziej niezawodne i skalowalne aplikacje.