^_^
(Kliknij, aby skopiować)
SHA384 to kryptograficzna funkcja skrótu opracowana przez amerykańską Agencję Bezpieczeństwa Narodowego (NSA) i opublikowana przez Narodowy Instytut Standardów i Technologii (NIST) jako część rodziny SHA-2 (Secure Hash Algorithm 2). SHA384 generuje skrót wiadomości o długości 384 bitów, co odpowiada 48 bajtom. Podsumowanie to jest zasadniczo unikalnym odciskiem palca danych, odzwierciedlającym nawet najmniejsze zmiany w oryginalnej wiadomości.
SHA384 należy do rodziny SHA-2 i jest blisko spokrewniony z SHA512; w rzeczywistości wywodzi się z SHA512 poprzez obcięcie danych wyjściowych do 384 bitów i użycie innego zestawu wartości początkowych. Podobnie jak inne funkcje SHA-2, SHA384 opiera się na strukturze Merkle-Damgårda, która pozwala na przetwarzanie danych wejściowych o dowolnej długości poprzez podzielenie ich na bloki o stałym rozmiarze i sekwencyjne zastosowanie do nich funkcji kompresji.
Głównym celem SHA384 jest zapewnienie integralności danych i uwierzytelnienia. Zmiana choćby jednego bitu w oryginalnej wiadomości radykalnie zmieni skrót SHA384. Dzięki temu SHA384 jest niezastąpionym narzędziem do wykrywania nieautoryzowanych zmian w danych podczas transmisji lub przechowywania. Ponadto SHA384 może być używany w różnych protokołach bezpieczeństwa, takich jak podpisy cyfrowe, HMAC (kod uwierzytelnienia wiadomości oparty na skrótach) i generowanie kluczy.
Z punktu widzenia bezpieczeństwa SHA384 jest uważany za dość solidną funkcję skrótu. Obecnie nie są znane żadne praktyczne ataki, które mogłyby znaleźć kolizje (dwie różne wiadomości generujące ten sam skrót) lub ataki typu preimage (wyszukiwanie wiadomości pasującej do danego skrótu) przeciwko SHA384. Jednak w kryptografii generalnie przestrzegana jest zasada ostrożności, dlatego zaleca się stosowanie silniejszych algorytmów tam, gdzie jest to możliwe i uzasadnione wydajnością.
Pomimo pojawienia się bardziej nowoczesnych funkcji skrótu, takich jak SHA-3, SHA384 pozostaje szeroko stosowany w różnych aplikacjach ze względu na jego dostępność, niezawodność i dobre wsparcie ze strony różnych bibliotek i platform. Jest nadal używany w TLS/SSL, VPN i wielu innych obszarach, gdzie wymagana jest niezawodna ochrona integralności danych.